Op naar Laos!

De eerste malariapillen zitten erin dus dat betekent dat we een dag voor vertrek naar Laos zitten. Vanavond vertrekken we vanuit Pai naar Chiang Khong, een grensstad van Thailand met Laos. Vanuit daar zullen we de slowboat nemen die ons in 2 dagen naar Luang Prabang zal brengen. Tussen de 2x 9 uur durende boottrip zullen we 1 nacht overnachten in Pak Beng.

Afgelopen vrijdag was onze laatste volle dag in Chiang Mai en toen zijn we naar het Elephant Nature Park gegaan. In dit park vangen ze olifanten op die gered zijn van het bestaan als toeristenattractie, hier dus geen rijden op een olifant maar we hebben ze gevoerd en gewassen. In dit park lopen momenteel 37 olifanten rond waarvan 3 baby olifantjes. We kregen van tevoren in de bus een documentaire te zien over het leven van de olifanten voordat ze door het park zijn gered, heel ontroerend om te zien wat voor leven de olifanten nu hebben. De gids vertelde bij elke olifant de geschiedenis van wat hem of haar was overkomen. Zo was er Mido, een olifant waarvan de eigenaar haar eigenlijk dood wilde hebben. Gelukkig heeft het park haar gered maar moet ze wel verder door het leven met een gebroken heup, rug en poot. Prachtig om te zien hoe blij ze nu staat te eten hier in het park, en ze kan zelfs nog rennen! Verder veel over de olifanten te weten gekomen, bijvoorbeeld dat ze maar liefst 18 uur per dag eten en er maar 4 slapen. Ze eten dan ook tussen de 200 en 300 kilo fruit en gras en de zwaarste olifant hier woog 4000 kilo. Een zwangere olifant kan het kind wel 3 jaar dragen en de oudste was rond de 80 jaar. Een erg indrukwekkende dag dus! Jammere alleen is dat je daarrna op andere plekken nog veel ontwetende toeristen op olifanten ziet rijden, na deze dag kunnen we dat eigenlijk niet meer aanzien.

De dag erna Thong gedag gezegd , we hebben hier een erg leuke week gehad. Zaterdagochtend vertrokken we met de bus naar Pai, een 3 uur durende tocht met maar liefst 762 bochten. Lou zag hier dan ook erg naar uit... Gelukkig viel het mee en zijn de plastic zakken in de tas gebleven. "Come as a stranger and leave as a friend" is een kreet die je hier veel ziet. We zijn dan ook zeker verliefd geworden op Pai, en dan vooral door de sfeer die hier hangt. Pai staat bekend als hippie stadje en dat zie je hier dan ook overal terug. Je hebt hier de rasta bar en het reggae festival en dat tussen de wildgroeiende cannabisplanten. Je begrijpt dat de sfeer hier erg laidback is! De eerste nacht was nog even wennen, we gingen van een villa in Chiang Mai naar een hut in Pai. Het was zeer primitief, een bamboo hut met een matras. Aangezien we die luxe toch wel lekker vonden, hebben we de 2 daaropvolgende nachten geslapen een ietwat luxere bungalow. Nou was dit best wel prijzig (voor Thaise begrippen dan) dus hebben we de laatste nacht doorgebracht in weer een andere hut, ditmaal in de kruidentuin van Mr. Jan. 

De omgeving van Pai hebben we verkend op de scooter, die makkelijk de snelheid van 90 km per uur haalt. Jas mocht niet te hard van Lou, tot zijn spijt... De omgeving is hier erg bergachtig maar adembenemend mooi. De eerste stop was bij een hot spring, een natuurlijke warmwaterbron met water van wel 80 graden. Wij kozen toch maar voor het bad van 36 graden, aangezien die andere vooral werd gebruikt voor het koken van eieren. Dit was echt heerlijk, zo lekker zelfs dat we in de middag nog een keer terug zijn gegaan. Ook hebben we de eerste 2 watervallen gezien, een leuk Chinees dorpje en de Pai Canyon bezocht. Deze laatste schijnt vooral mooi te zijn bij zonderondergang, en laten wij nou net te lang in de hot spring te hebben gelegen... We waren dus net 5 minuten te laat, de volgende dag maar weer geprobeerd, dit keer wel met succes. We gingen er extra vroeg heen zodat we ook nog over de rotsen konden klimmen en klauteren. Dit was een hele ervaring, vooral voor Lou. Lou gaat dan ook nooit meer over een stukje van 30 cm breed, met aan beide kanten een diepe afgrond van 40 meter, lopen. Gelukkig maakte de zonsondergang een hoop goed, wel jammer van de bussen toeristen die net voor het moment bovenop de canyon gedropt werden!

Tijdens de scootertocht ondervonden we trouwens alleen nog wel een klein probleempje; de brandstof was op... Gelukkig stonden we vlakbij een herbal garden met hele lieve Thaise vrouwtjes. Terwijl wij lekker aan de Rosebelly juice zaten, werd er voor ons een lege whisky fles gevuld met brandstof zodat we weer even verder konden. Bovenaan de herbal garden bleken trouwens nog verschillende land splits te zijn, ontstaan door aarbevingen in de afgelopen jaren. Onze tocht vervolgend op weg naar een bezinestation, bleken we niet de enigste met dit probleem te zijn. Er stonden 3 Chinezen naar ons te zwaaien voor hulp. Jas heeft toen een Chinees achterop genomen en is op zoek gegaan naar een benzinestation. Ondertussen bleef Lou achter met de overgebleven Chinese meisjes en die hebben Lou gelijk maar op de foto gezet. Aangezien Chinezen namelijk van elk moment een foto maken!

Het leven hier bestaat vooral uit heerlijk eten, een biertje op zijn tijd en steeds weer nieuwe dingen ontdekken. Benieuwd of we dit nog 4 maanden volhouden...

Trouwens heel leuk om jullie reacties te lezen!

 Liefs, Lou en Jas