Vietnam en Indonesie

Het is weer even geleden dat we jullie een update hebben gegeven over onze belevenissen! Wegens een overdaad aan leuke dingen was het er niet van gekomen ;).

We waren gebleven in Nha Trang in Vietnam met slecht weer, wat wel een beetje de rode draad voor ons bleek te zijn voor Noord-Vietnam. Ondanks dat het weer wat minder was, hebben we weer heel veel mooie momenten gehad en prachtige dingen mogen zien. Onze laatste dag Nha Trang was er wel een met goed weer. Die hebben we benut met liggen op het strand en zwemmen in de zee met hele hoge golven. Daarna hebben we nog een kijkje genomen bij het Louisana Brewhouse, eindelijk weer eens wat anders dan pils! Vanuit Nha Trang zijn we met de nachtbus naar Hoi An gegaan.

Hoi An is een van onze hoogtepunten in Vietnam, een sfeervol stadje met kleine steegjes en mooie gekleurde huisjes. Ook waren er genoeg leuke restaurantjes en cafe's te vinden. Wij zijn naar een hele bijzondere geweest, namelijk een theehuis gerund door dove mensen. De communicatie ging hier met houten blokjes met voorgeschreven teksten zoals ' Thank you' en ' Bill'. Zoals jullie wel voor kunnen stellen was deze plek erg rustgevend. Hoi An staat bekend om het op maat laten maken van kleding. Op elke hoek is wel een tailorshop te vinden. Last-minute hebben we besloten om een mooie jurk te laten maken voor Lou en een wat minder geslaagd overhemd voor Jas. Het overhemd bleek namelijk ineens een hele vieze bruine kleur te hebben en niet het grijs wat wij hadden uitgekozen. Wel was Jas erg blij met zijn Eiber-stempel, het begin van zijn bier etiket. Daarnaast hebben wij hier een kookcursus gevolgd waarbij we vier Vietnamese gerechten hebben geleerd. Dit was echt superleuk en lekker! We kunnen nu wonton, pho (noodlesoep), Vietnamese curry en lemongrass-chili kip maken. Reservering is mogelijk na 27 mei. Hoi An was dus superleuk, alleen tijdens het verlaten van dit stadje wilde het hotel het voor ons nog een beetje verpesten. We hadden al gemerkt dat ze hier niet helemaal eerlijk waren, dus bij het betalen van onze rekening keken we nog eens extra goed. En inderdaad, ook hier hadden ze ' per ongeluk' een foutje gemaakt. Zo hadden ze teveel kilo gerekend voor onze was en een verkeerde omrekenkoers gebruikt zodat we ineens heel veel meer moesten betalen. Wij lieten ons uiteraard niet in de maling nemen en hebben dan ook het juiste bedrag weten te betalen. Helaas bleek ook dit een beetje bij de rode draad van onze reis in Vietnam te horen.

Vanuit Hoi An hebben we een drie-daagse zogeheten Easy Rider-tour gedaan om verder noordwaarts te gaan. Dit betekent achterop de motor bij Mr. Thai en Mr. Trong over de Ho Chi Minh trail tussen de prachtige groene bergen rijden. We hebben de meest prachtige uitzichten gezien, zowel in regen als in zonneschijn. Na de eerste dag door de bergen was ons gezegd dat we in een homestay zouden slapen. Waar wij uit gingen van een verlaten hut met als douche een emmer water, zaten we ineens in een hotel op 800 meter hoogte, met een warme douche en WiFi. Een welkome verrassing! Tijdens het avondeten ook kennis gemaakt met rijstwijn, waarvan Mr Thai al stiekem iets meer van had gedronken. Het was erg grappig, maar ondertussen dachten we ook aan onze tocht op de kronkelwegen van morgenochtend..als dat maar goed gaat. Op een gegeven moment begon hij zelfs 'ik hou van jou' tegen Lou te zeggen (in het Nederlands dus). Later hoorden we andere easy riders precies hetzelfde zeggen, dus het bleek maar een trucje, helaas voor Lou. De volgende ochtend stonden onze motormuizen ondanks de drank weer fris en fruitig op ons te wachten. Ditmaal gingen we nog hoger de bergen in. Ook nu was het weer een prachtige tocht en keken we onze ogen uit. Onze tweede slaapplaats was in een dorpje volledig in de mist. Onze hotelkamer bleek uit een slechte film van heel wat jaren geleden te komen. Het leek net een foute horrormovie. Gelukkig hadden ze hier een filmnet op de tv en zijn we maar in de hotelkamer gebleven, nadat we gegeten hadden in het lelijkste restaurant ooit. Ook hier waren Mr Thai en Trong weer uitermate gezellig. Op een gegeven moment konden we ze ook echt niet meer verstaan en knikten we maar braaf. De derde dag zijn we richting Hue gereden. Deze dag hebben we de Vinh Moc tunnels bezocht. Een tunnelstelsel van drie verdiepingen waar 60 families zes jaar lang in hebben geleefd. Er zijn hier 17 kinderen geboren en er was onder andere dan ook een bevallingskamer te zien. Het was niet voor te stellen hoe zoveel mensen in zo'n kleine ruimte bij elkaar hebben geleefd, erg indrukwekkend.

Aangekomen in Hue hebben we de nachttrein genomen naar Ninh Binh. We hadden een keiharde softsleeper en op Jas zijn kussen waren exact 24 zwarte haren te vinden, niet echt goede vooruitzichten voor een heerlijke nachtrust. Maar dat is het backpackersleven soms nu eenmaal. Ninh Binh kenden we via een documentaire die we in het vliegtuig richting Bangkok hadden gezien. Het zag er zo mooi uit dat we vonden dat we daar een stop moesten maken. Dus dat hebben we gedaan! En daar hebben we zeker geen spijt van gekregen. Je hebt hier een gebied, Tam Coc, wat lijkt op Halong Bay, maar dan met rijstvelden. We werden hier doorheen gevaren door een vrouw die roeide met haar voeten. Wij waren op een vroeg tijdstip gegaan, zodat het water nog niet vol zat met honderden toeristen. Wel was er een school aanwezig, waardoor elk passerend bootje met kinderen ons wel gedag zei. Een keer riep er een zelfs ' i love youuu!'. We waren net beroemdheden! Na het varen hebben we de rotsformaties nog van bovenaf bekeken, met weer een prachtig uitzicht.

Vanuit Ninh Binh zijn we naar Cat Ba island vertrokken met de local bus. In deze bus gil je gewoon wanneer je eruit wil en vervolgens trapt de chauffeur op de rem. Dat ging bij alle Vietnamezen goed, totdat wij wilden stoppen. Na drie keer roepen dat wij eruit moesten, bleef hij doorrijden, helemaal tot het eindpunt. Daar aangekomen probeerden ze onze tassen gelijk uit de bus te halen en kwam er meteen een taxi aangereden. Hij zal ons wel brengen naar onze bestemming, uiteraard voor een hele hoop geld. Hier gingen wij niet mee akkoord, omdat ons beloofd dat de bus voor ons zou stoppen. Al snel stonden er zes Vietnamezen druk om ons heen te gillen en te lachen. Uiteraard sprak er niemand Engels. Wij werden ondertussen steeds bozer. Ze kwamen namelijk met een smoes dat ze niet voor ons konden stoppen vanwege de politie. Dit terwijl ze hier echt alle regels aan hun laars lappen tijdens het rijden, als er al regels zijn.. We weigerden om de dure taxi te betalen dus we liepen weg, waardoor we teruggeroepen werden en hij ons alsnog af wilde zetten. Heel gek was dat ze nu ineens wel Engels konden praten. Nu kon het blijkbaar toch wel. Heel irritant! We moesten naar de haven toe, waar we na de bus naartoe zijn gebracht op een scooter. Een scooter met in totaal drie personen en vier tassen. Dit is blijkbaar geen enkel probleem voor de politie. Door al het oponthoud hadden we net de ferry naar het eiland gemist, waardoor we nog drie uur konden wachten. De oplichtpraktijken gingen hier nog even door. Er werd ons verteld dat de ferry vandaag niet meer ging. Uiteraard konden we wel met zijn dure prive boot mee. Aangezien we inmiddels niemand meer vertrouwden, zijn we gewoon naar de ferry gegaan, die natuurlijk gewoon ging. Op naar Cat Ba island! Dit is het grootste eiland van Halong Bay. We waren inmiddels net over de helft van onze reis en we waren best wel een beetje moe van al onze belevenissen tot dusver. We hebben op dit eiland dan ook rustig aan gedaan. We hadden een hotel met uitzicht op zee. We hoopten hier op een beetje mooi weer, maar helaas hebben we vijf dagen geen zon gezien. Gelukkig hadden ze hier ook Starmovie en zelfs Foxsports zodat Jas Ajax-Twente heeft kunnen kijken. Ook waren er deze dagen roeiwedstrijden op zee en was er een muziekfestival aan de gang met vuurwerk. Na een bezoek aan het national park bleek Lou helemaal lek geprikt te zijn door de muggen, maar het park zelf was wel erg mooi! Jas vond het wel erg jammer dat de route ging naar een uitkijktoren, maar eenmaal daar aangekomen bleek je niet in de toren te mogen klimmen. Hij was zeer teleurgesteld. Lou was daarentegen erg blij want het ding zag er niet erg stevig uit. Ook zijn we bij de Hospital Cave geweest. Een overblijfsel uit de oorlog waar Vietnamezen een ziekenhuis in een grot hadden gebouwd. We kregen hier een rondleiding van een gids die, net zoals bijna alle Vietnamezen, bijna geen Engels sprak. Hij had een paar Engelse zinnen uit zijn hoofd geleerd, en om de tijd vol te krijgen herhaalde hij alle zinnen ongeveer vijf keer, erg grappig! Omdat we toch geen hoop meer hadden op mooi weer, zijn we toch maar met een boot door Halong Bay gevaren. Hoewel het jammer was dat de zon niet scheen, was het wel onwijs mooi. Tijdens de tocht zijn we ook nog een stukje wezen kayakken, waarbij we ook nog even waren gestopt bij een verlaten strandje. We keken dan ook erg raar op toen we achter ons ineens 'Pringles, Sir?' hoorden. Ze weten je hier werkelijk overal te vinden om geld afhandig te maken ;).

Vanuit Cat Ba zijn we via een stop in Hanoi met de nachttrein naar Sa Pa gegaan. Sa Pa ligt hoog in de bergen, tegen de grens van China aan, en staat bekend om haar vier seizoenen in een dag. Dit hebben we duidelijk gemerkt! In Sa Pa kom je vooral om de rijstterrassen te zien. Ook lopen hier nog bergvolkeren rond, die zogenaamd nog authentiek zijn. Echter, dit was in het noorden de eerste groep die perfect Engels kon praten en met hun smartphones rondliepen. Een grote poppenkast dus en ze leven duidelijk van het toerisme hier. Wij zijn met een scooter door de bergen gereden over de hoogst gelegen weg van Vietnam. Hiervandaan hadden we een prachtig uitzicht over de honderden rijstterassen op de bergen. Werkelijkwaar een van de mooiste dingen die we ooit in ons leven gezien hebben! Tevens zijn we gestopt bij een sprookjesachtige waterval, de Love Waterfall. Hoe mooi dit allemaal was, daartegenover hebben we ook de meest slechte lunch ooit gegeten. We hebben gewoon een Snickers moeten kopen om de vieze smaak weg te krijgen. Ze bleken een nieuwe chef te hebben, die het volgens ons niet heel lang gaat uithouden daar.

In de stromende regen en onweer hebben we Sa Pa wederom met de nachttrein verlaten naar onze laatste bestemming in Vietnam: Hanoi! We kwamen hier om vijf uur 's ochtends aan in een stille stad en alweer in de stromende regen, echt een moment waarop we bij onszelf dachten, wat zijn we eigenlijk aan het doen? Gelukkig heeft Hanoi alles ruimschoots goed gemaakt. Een zeer chaotische, maar een hele levendige en sfeervolle stad! Lopen op de stoepen is er hier niet bij, dit is namelijk de parkeerplaats voor de scooters. Stoplichten staan er wel, maar die functioneren vooral als decoratie. Het gekke is dat alles hier toch gewoon goed gaat. Hanoi had heel veel te bieden. Heel veel Bia Hoi, waarvan de plastic ministoeltjes op straat stonden en de Pho op de scooter werd gebracht door de buurman. Alles werkt hier samen in de straat. Tevens waren er veel hippe tentjes te vinden en leuke boetiekjes. Op de laatste avond vonden we echt een supergaaf tentje, dat net open was, we werden zelfs uitgenodigd voor het openingsfeest van morgen. Helaas zat onze tijd in Vietnam er alweer op, erg jammer want dat had ons erg leuk geleken.

Vietnam zat er voor ons dus op na een maand en zoals jullie misschien wel merkten tijdens het lezen zat dit land voor ons vol hoogtepunten, maar hadden we ook wat mindere momenten. We keken erg uit naar Indonesie, hoewel we wel opzagen tegen de lange vlucht. We hadden een goed aansluitende vlucht, maar deze vlucht werd geannuleerd, wat betekende dat we 15 uur op het vliegveld in Kuala Lumpur moesten wachten. Gelukkig viel het allemaal erg mee en hadden we zelfs een mooi geimproviseerd bed gemaakt van twee bankjes.

Indonesie dus. Inmiddels zit onze eerste week hier er alweer op, de tijd vliegt! We begonnen in Kuta op Bali. We hadden hier een erg mooie homestay. In Kuta hebben we vooral het strand bezocht en de allermooiste zonsondergang gezien. De eerste dagen hebben we vooral wat uitgerust om bij te komen van al het gereis. We hebben eigenlijk vooral heel veel gegeten, het eten is hier echt fantastisch! Kuta zelf was voor ons een iets te groot toeristenoord, met alle schuimparty's en Arie's Poolparty. We hebben wat meer rust opgezocht in Balangan. Hier hadden we een hut op het strand met een uitzicht over zee. Aangezien we veel willen zien op Bali, zijn we alweer snel doorgetrokken naar Sanur. Ook toeristisch, maar net wat rustiger dan Kuta. Hier hebben we op de pasar malam gegeten. Voor ons zou alleen al een dag daaruit kunnen bestaan, heerlijk! Vanuit Sanur zijn we met de boot naar Nusa (Balinees voor eiland) Lembongan gegaan. Hier was het tijd voor wat meer actie! Eerst zijn we gaan surfen. We hebben dit eenmaal eerder gedaan op Scheveningen, maar dit was toch wel even anders. Er waren veel hoge golven, wat betekende dat het peddelen terwijl je op je board lag erg pittig was. Het is (vooral Jas) wel gelukt om een paar keer goed op ons board te staan. Dat gaf echt een fantastische kick! Jas is al van plan om een surfboard thuis te kopen, zo leuk vond hij het. De volgende dag was het niet iets op het water, maar onder het water: we zijn gaan duiken! We kregen een introductieles in scubadiven van onze Britse instructeur Paul. Een onwijs relaxte vent, waarmee we twee duiken hebben gemaakt. We vonden het in het begin best een beetje spannend. Het is namelijk best een gek idee dat je 50 minuten lang op soms wel 12 meter diep onder water bent. Maar eenmaal onder water ging het snel goed. En wat was het gaaf! Onwijs mooi koraal en vissen in alle kleuren, soorten en maten. We waren zelfs blij dat we weer boven waren omdat we eindelijk ' WOW' konden gillen, dat gaat onder water namelijk wat lastig. Het was echt een fantastische ervaring en we willen dit ook zeker nog een keer doen deze reis.

Inmiddels zitten we in Ubud waar we de komende dagen een vulkaan gaan zien, de duurste koffie ter wereld gaan drinken en mooie rijstvelden gaan bekijken. Uiteraard gepaard met veel lekker eten.

Indonesie is voor ons tot dusver echt fantastisch. Iedereen spreekt goed Engels, zodat je een keer echt goed kan communiceren met de locals. Daarnaast is het weer hier heerlijk, de mensen zijn superlief en ja..nogmaals: het eten! Onze laatste zes weken zijn ingegaan, en dat klinkt ineens nog maar heel erg kort. Gelukkig gaan we nog veel mooie dingen zien en beleven voordat we jullie thuis weer komen vervelen.

Heel veel liefs,

Lou en Jas