Cambodja

Allereerst iedereen bedankt voor de leuke reacties, erg leuk om te lezen! We kunnen er via de site niet op reageren maar vooral blijven schrijven ;-)

Na het schrijven van ons laatste reisverhaal waren we aangekomen in Siem Reap in Cambodja. Inmiddels zijn we alweer aan de andere kant van het land, dus een mooi moment om weer even onze belevenissen op te schrijven. En dat zijn er nogal wat!

De reis van Laos naar Cambodja was er weer een om niet snel te vergeten, dat alleen al omdat deze maar liefst 19 uur duurde. We waren echter allang blij dat we mee mochten, omdat bleek dat onze reisorganisatie voor ons en nog wat andere toeristen geen plekken in de bus had gereserveerd. Dan zou je denken dat ze er wel alles aan zullen doen om dit probleem op te lossen maar dat gaat hier toch even anders. Onze reisorganisatie bleek dit wel vaker te vergeten en de busmaatschappij deed er behoorlijk lacherig over en was niet bereid om voor ons een telefoontje te plegen. Uiteindelijk heeft een van de toeristen zelf moeten bellen en zo was probleem opgelost, wij konden mee met de bus! Dit was de bus die ons eerst naar de grens bracht om daar ons visum te regelen. Eerst werden we gescand met een laser om onze lichaamstemperatuur te meten, gelukkig bleek dit in orde en mochten we dus Cambodja in. Het bemachtigen van ons visum ging uiteraard weer gepaard met lang wachten, zo ongeveer 2,5 a 3 uur. Gelukkig was daar Paul, een Nederlandse jongen, die ons het kaartspel 'Shithead' leerde, zo kom je de tijd toch nog een beetje door. Zeker omdat we al onze Kip in Laos al hadden opgemaakt en we verder nergens konden pinnen, dit betekende voor ons dus niks te eten en te drinken. Van de ene dollar die we nog hadden hebben we samen een hoofdmaaltijd weten te kopen. Uiteindelijk kwamen we hongerig en weer midden in de nacht aan maar bracht de tuk tuk chauffeur ons naar een goed hotel.

In Siem Reap kom je natuurlijk vooral voor Angkor Wat. Dit is een 10 vierkante kilometer groot tempelcomplex en wordt ook wel het achste wereldwonder genoemd. We besloten om Angkor Wat twee dagen te bezoeken. We regelden een prive tuk tuk chauffeur die ons de volgende ochtend al om 05:00 uur ophaalde en hij was zowaar op tijd, dit hadden we nog niet eerder meegemaakt in Azie. Eigenlijk kon hij ook niet te laat komen, want we stonden zo vroeg op om de zonsopkomst te bekijken. Dus met de Lamborghini tuk tuk op weg naar Angkor Wat. We waren niet de enigen met dit idee, ongeveer half China stond al aan de vijver voor Angkor Wat. De zonsopkomst heeft mooie plaatjes opgeleverd al moest je wel je best doen om geen toeristen op je foto te krijgen. En waar wij moeite deden om geen mensen op de foto te krijgen, maakte anderen juist alleen maar selfies voor de tempel... Na wat rond te hebben gelopen in de hoofdtempel van het complex, verrassend genoeg heette die Angkor Wat, was het tijd voor een ontbijt. Hier merk je weer goed hoe toeristisch deze plek is, van alle kanten wordt je belaagd om bij hun te komen ontbijten. Ze probeerden het zelfs met de meest gekke dingen om je te lokken. Zo was er een jongen die ons vroeg of we Harry Potter kenden, toen we verbaasd ja knikte leek het voor de jongen een uitgemaakte zaak dat we dan wel bij hem zouden komen ontbijten. Nou vinden we Harry Potter maar een naar ventje dus zijn we toch maar ergens anders gaan zitten. We weten dat afdingen hier de normaalste zaak van de wereld is, maar dat dit ook voor je ontbijt gold was nieuw voor ons. Met een volle maag konden we de rest van de tempels gaan bezoeken en dat waren aardig wat Wats. Het is bizar hoe ze dit ooit hebben kunnen bouwen in die tijd. In elke steen was weer een klein detail gegraveerd. Ze waren allemaal prachtig om te zien maar er lijken er ook wel heel veel op elkaar. Tijdens de eerste dag hadden we dan ook eigenlijk het idee dat een dag wel genoeg was, helaas hadden we al een ticket voor twee dagen gekocht. Voor ons lag het toeristen gehalte eigenlijk net iets te hoog en werden we gek van steeds dezelfde zinnetjes als 'Coconut, lady?', Pineapple, sir?'. Ook liepen er heel veel jonge kinderen rond die ons ook iets wilden verkopen, dit betekent dus dat deze kinderen niet naar school toe gaan maar al hier aan het werk worden gezet. Een harde realiteit wanneer je in een arm land rondreist.
De stad Siem Reap zelf was ook wel toeristisch maar er hing wel een goede sfeer, dus we hebben ons hier prima vermaakt!

Onze volgende bestemming was Battambang. Door twee meisjes die we eerder hadden ontmoet in Don Det kregen we de tip om hier met een tuk tuk een 'Countryside tour' te doen. Hier hebben we geen spijt van gehad, deze dag was echt super! We werden al vroeg opgehaald door een tuk tuk en de chauffeur had zijn zoontje Hong mee genomen, die ons met grote ogen aan bleef staren. We gingen eerst naar de bamboo train, deze brengt je in 10 minuten over een enkel spoor naar de andere kant. Dit betekent dus bij tegenliggers dat de minst beladen bamboe "trein" uit mekaar wordt gehaald zodat ze hierna beiden weer verder kunnen. Ook hier werd je aan de andere kant weer aangevallen door kinderen die je wat te eten of te drinken wilden verkopen. Als je 'no' zegt probeerden ze het met 'maybe later?' waardoor een meisje zeer beledigd was toen we ergens anders een cola'tje hadden gekocht. Buiten een baksteenfabriek was er hier eigenlijk niks te beleven en zijn we weer terug gegaan naar de andere kant. Onderweg werd je nog tot tweemaal toe vriendelijk verzocht de chauffeur van de trein een fooi te geven, maar aangezien we 5 dollar per persoon wel genoeg vonden hebben we dit achterwege gelaten. Eigenlijk wilde de tuk tuk chauffeur ons naar een tempel brengen maar na Angkor Wat hadden we hier onze buik wel even vol van. De chauffeur kon overigens niet heel goed Engels, maar was braaf aan het studeren op de momenten dat wij ergens anders waren. Onderweg hebben we hem nog wat nieuwe woorden geleerd en heeft Lou er ook een paar voor hem opgeschreven. Na de bamboo train gingen we echt aan de countryside tour beginnen. Dat betekende ook dat we helemaal door elkaar werden geschud in de tuk tuk, de wegen zijn buiten de stad namelijk erg slecht. Onderweg liet hij ons allemaal plekken zien waar van alles groeide, zoals chili, lemongrass, mais, bloemkool, aubergine etc. Ook liet hij ons een groente proeven die alleen in Thailand, Vietnam en Cambodja groeit en wordt gegeten. We weten niet hoe je het schrijft maar het klonk als Saam. De vrouw die over de aubergines ging vertelde ons nog wel even dat wij grote neuzen hadden, wat we ook wel kunnen voorstellen met al die platte neuzen hier haha. Nadat de chauffeur onderweg nog een maiskolf voor ons had gekocht, de schat, bracht hij ons naar een wijngaard. Hier hebben we een klein proeverijtje gehad van de producten die ze hier maakten: rode wijn, gember-honing sap, druivensap en brandy. Hierna gingen we op weg naar onze laatste stop en onderweg kwamen we nog mooie felgroene rijstvelden tegen. De laatste stop betekende nog wel twee bezienswaardigheden; namelijk de Killing Cave en de Bats Cave. Eerst werden we door jonge gidsen naar boven op een berg geleid waar we de eerste wilde apen zagen. Wat doen ze dan hier? Ze pakken een paar stenen en proberen de aap weg te jagen aangezien ze heel agressief kunnen zijn. Vervolgens lieten de gidsen ons vrolijk dat we bij de Killing Cave zien, waar ze vroeger mensen naar beneden gooide in de tijd dat de Rode Khmer aan de macht was. Ze beseften duidelijk niet wat voor een geschiedenis hierachter zat. Kogels waren in die tijd namelijk te duur en dit had hetzelfde resultaat. In de geschiedenis van de Rode Khmer hebben we ons in Phnom Penh nog wat meer verdiept. Onderaan de berg hebben we gewacht tot 18:00 uur want op dit tijdstip kwamen er ongeveer twee miljoen vleermuizen uit de grot vliegen, heel indrukwekkend! Dit ging zo ongeveer een half uur door en ze vlogen netjes in een zwerm de velden in op zoek naar eten. 's Avonds waren we moe maar voldaan, het was echt een onwijs leuke dag!

De volgende dag zijn we naar de hoofdstad gegaan: Phnom Penh. We hadden een hoog reistempo maar we wilden stiekem toch wel graag snel naar de kust. Maar eerst was het tijd voor de nog jonge geschiedenis van dit land. We zijn eerst naar het Tuol Sleng museum en daarna gelijk naar de Choeung Ek killing fields geweest. Het Tuol Sleng museum is een voormalig schoolgebouw dat later dienst heeft gedaan als gevangenis (S-21) in de tijd van de Rode Khmer. De Rode Khmer  was de militaire tak van de Communistische Partij van Democratisch Kampuchea. Khmer is de naam van het volk dat in Cambodja leeft. De Rode Khmer is verantwoordelijk voor de dood van ongeveer 2 miljoen (maar sommige cijfers spreken zelfs van 3 miljoen) mensen (op een bevolking van 7 miljoen) tussen 1975 en 1979 toen de Rode Khmer aan de macht was onder leiding van Pol Pot. De steden werden ontruimd en de bevolking werd gedwongen te verhuizen naar het platteland, waar ze in collectieve boerderijen moest werken, 12 tot 14 uur per dag, 7 dagen per week. Steden werden door de van het platteland afkomstige Rode Khmer als "slecht" bestempeld, evenals intellectuele mensen. Velen daarvan (monniken, leerkrachten, artsen, ambtenaren, militairen..) werden geëxecuteerd, vaak zonder enige reden. Het dragen van een bril of nette kleding, of het in bezit hebben van een  boek, of kennis van een vreemde taal was voldoende reden voor executie. Deze mensen werden gevangen gehouden in de S-21 gevangenis. De mensen werden hier niet vermoord, dat deden ze bij de killing fields.
In de gevangenis kregen we een rondleiding. De gids liet ons foto's zien van de slachtoffers en de cellen waar mensen vroeger gevangen werden gehouden. Ook zagen we veel documenten en martelmaterialen. Een heel bizar gevoel om hier rond te lopen, wetende dat nog niet zo lang geleden dit zich allemaal heeft afgespeeld. De killing fields van Choeung Ek waren ook zeer indrukwekkend, met een audiotour in het Nederlands liepen we rond tussen de massagraven terwijl het er nu uitzag als een prachtig park. Via de audiotour hoorden we allerlei persoonlijke verhalen van slachtoffers die het hebben overleefd, ondertussen zie je nog steeds de botten in de massagraven liggen. Ze hebben hier zelfs een graf gevonden waar naar schatting 2000 slachtoffers in lagen. Wat we ook heel heftig vonden was de killing tree. Baby's werden hier aan de voeten vastgepakt en tegen de boom dood geslagen... Als je voor zo'n boom staat en je hoort het verhaal erachter, moet je wel even slikken.  Op het einde van de tour staat er een memorial stupa, waar ze een groot deel van de schedels verzameld hebben. Bij veel schedels kon je goed zien op welke manier de slachtoffers aan hun eind zijn gekomen. Al met al een heftige dag, ontroerd liepen we terug naar onze tuk tuk. En dan het meest bizarre; onze tuk tuk chauffeur vroeg doodleuk of we zin hadden om nog even naar de shooting range te gaan waar we met een machinegun konden schieten, het was hier namelijk maar een kilometer vandaan! We geloofden onze oren niet, helaas meende hij het echt serieus! We hebben toch maar even gezegd dat het nogal ongepast is om na de killing fields dit te vragen.

Na de hoofdstad was het nu tijd voor de kust: Sihanoukville. Meestal is het vervoer hier in Azie dramatisch maar dit keer een luxe mini van met wifi en gratis water die ons hiernaartoe bracht. We hadden van tevoren ons huiswerk gedaan en lieten ons brengen naar Otres beach. Dit moest het mooie en rustige strand zijn vergeleken met de andere strandjes. Dit bleek een goede keuze en we hebben hier dan ook een paar dagen heerlijk genoten van even niks doen behalve zonnen, bbq, lezen en biertjes drinken. Onze eerste nacht werd echter wel verstoord door het geluid van een piepende rat. Waarschijnlijk was hij niet in onze kamer zelf maar we lagen onder onze klamboe in het pikkedonker en je slaapt toch een stuk onrustiger erna. De volgende ochtend dus maar op zoek naar een nieuw onderkomen. Dit werd een bamboe bungalow. Gek genoeg was dit een stuk primitiever dan we hiervoor hadden, maar toch voelde dit beter aan en zag het er zelfs romantisch uit. Dat de buren het ook erg romantisch hadden, was goed te horen aangezien de hut niet meer dan alleen uit bamboe bestond. We konden dus heerlijk elke avond genieten van hun "liefdesspel", en als we geluk hadden soms zelfs meerdere keren per avond... s' Avonds kregen kinderen in ons guesthouse Engelse les. In eerste instantie vonden we het schattig maar de volgende dag werd ons duidelijk wat de Engelse zinnen waren. 'Do you need something?', 'How much you pay?' en 'Do you want anything to drink?'. De volgende generatie wordt klaar gestoomd voor de toeristen.

In Sihanoukville wilden we ook onze visa regelen voor Vietnam en dus besloten we om een scooter te huren om naar het Vietnamese consulaat te gaan. Hier kregen we te maken met weer een mooi staaltje corruptie. De politie plukte hier alle toeristen van de weg om vervolgens wat gebreken aan de scooter te verzinnen. Waar het om ging was uiteraard geld en als je betaalde waren de gebreken ineens geen probleem meer. We mochten wel zelf verzinnen hoeveel we betaalden, dat was dan wel weer aardig van ze. Twee dollar was blijkbaar genoeg en konden we doorrijden, helaas werden we daarna nog een paar keer aangehouden. We deden nu maar een beetje zielig en zeiden dat we net ook al een vijf dollar hadden betaald en dat bleek voldoende dus mochten we weer verder. Zeer frusterend dit!! Gelukkig hebben we ons visum weten te bemachtigen en mogen we 9 maart Vietnam in :-)

Voor de kust van Sihanoukville liggen meerdere eilanden en op een van die wilden we eigenlijk eerst graag een paar dagen overnachten. Bij het zien van de prijzen schrokken we echter een beetje, voor dezelfde primitieve bungalow waar we nu in zaten betaalden we daar 20 dollar meer en dan had je nog geen eens een warme douche en een bootticket van 30 dollar p.p. naar het eiland. We hebben daarom besloten om over een paar dagen een ander eiland te gaan bezoeken, Koh Tonsay.  Wel hebben we een dagtrip naar de twee bekendste eilanden gedaan, waarvan Koh Rong Samloem echt prachtig was! De boottocht zelf was voor Lou alleen wat minder, door de harde wind en de ruige zee schommelde de boot iets te veel heen en weer. Gelukkig was er aan boord een w.c. voor Lou...

De dag erna zijn we naar Kampot vertrokken. Er hangt hier een hele leuke en gemoedelijke sfeer. Het doet een beetje Frans aan en het stadje ligt mooi aan de rivier. Ook hier hebben we een scooter gehuurd, ditmaal om het Bokor National Park en de Salt Fields te bezoeken. In het national park gingen we met veel bochten en door de mist naar boven omgeven door prachtige natuur en jungle geluiden. Kampot staat bekend om de peperplantages maar er zijn hier ook vele zoutvelden te zien. De zoutvelden waren gaaf om te zien, de peperplantages volgen als we in Kep zijn. Ook hebben we in Kampot de kunst van noodles maken gezien en aten we in een leuk restaurantje waar het voor onze neus klaar werd gemaakt.

Morgen vertrekken we naar Kep en beginnen we aan onze laatste week in Cambodja. Tot nu toe bevalt Cambodja ons heel erg goed, we vinden het echt een fantastisch land!

Onze excuses voor het lange verhaal, en dan te bedenken dat dit nog maar een klein deel van onze belevenissen is... De rest bewaren we voor thuis!

Liefs,
Lou en Jas